Welkom bij de Vereniging van Kempische Schrijvers
Wie zijn wij?
De Vereniging van Kempische Schrijvers (VKS) is een netwerk van schrijvers, historici, publicisten, volkskundigen en kunstenaars met een band met de Kempen. Sinds de oprichting in 1934 door onder andere Ernest Claes, Jozef Simons en Felix Timmermans, bevorderen we de literatuur en cultuur in de regio.
Het bestuur van de Vereniging van Kempische Schrijvers wordt geleid door voorzitter Hans Verboven. Hij nam de fakkel over van Frans Aldelhof, die als uittredend voorzitter nog steeds nauw betrokken blijft. Jan-M. Goris vervult de rol van erevoorzitter, terwijl Peter Thoben als ondervoorzitter de werking mee ondersteunt. De administratieve en financiële taken zijn in handen van secretaris-penningmeester Jan Vorsselmans. Daarnaast zetelen Christel Van Damme en Rik Van Braband als bestuursleden en dragen zij bij aan de organisatie en activiteiten van de vereniging. Samen zorgen zij voor de verdere uitbouw en promotie van Kempische literatuur en kunst.
Geschiedenis
Oprichting
De Vereniging van Kempische Schrijvers werd op 11 november 1934 opgericht onder impuls van Ernest Claes. Medestichters waren Jozef Simons, Remi Sterkens, Felix Timmermans, Juul Grietens, Pol Heyns, Floris Prims, K.C. Peeters en Remi Lens.
Culturele initiatieven
De vereniging organiseerde vanaf 1947 de Groot-Kempische cultuurdagen, een evenement dat 25 jaar doorging.
Bestuur
Hans Verboven
voorzitter
Peter Thoben
bestuurslid & hoofdredacteur
Frans Aldelhof
ere-voorzitter
Jan Vorsselmans
secretaris
Jan-M. Goris
ere-voorzitter
Christel Van Damme
bestuurslid
Rik Van Braband
bestuurslid
Ons verhaal
Een pleidooi voor streekgebonden literatuur
Op 23 september 1934 hield Remi Sterkens een opvallend pleidooi tijdens een vergadering van de Zuid-Nederlandse Maatschappij voor Taal- en Letterkunde en Geschiedenis in Brussel. Hij riep op tot de oprichting van een “Nederlandsche literaire Aardrijkskunde”, waarin literatuur bestudeerd wordt vanuit het regionale karakter. Volgens Sterkens draagt elke schrijver onvermijdelijk de sporen van zijn geboortestreek. Het Heimatgevoel – de diepe verbondenheid met de eigen grond – stond daarbij centraal.
De Kempen als inspiratiebron
Sterkens benadrukte dat de Antwerpse en Limburgse Kempen, samen met Noord-Brabant, één volkskundige eenheid vormen: de “Groot-Kempen”. Hij noemde Ernest Claes een voorbeeld van hoe streek en literatuur elkaar kunnen versterken, met zijn Zichemse verhalen als illustratie van de wisselwerking tussen het uitbundige Brabant en de serene Kempen.
Een idee krijgt vorm
Sterkens’ woorden raakten een snaar bij acht aanwezige Kempische schrijvers en cultuurdragers, waaronder Claes, Jozef Simons, Felix Timmermans, Floris Prims en Juul Grietens. In een Brussels café werd nagesproken over het voorstel van Claes om later dat jaar opnieuw samen te komen in Herentals, op 11 november – een officiële feestdag in België.
De praktische regie van Sterkens
Omdat Claes druk in de weer was met de verfilming van De Witte, nam Sterkens de organisatie op zich. Hij zocht een geschikte locatie met een degelijke keuken en goede bereikbaarheid. Hotel À la Rose d’Or leek eerst ideaal, maar viel af omdat de eigenaar bekend stond als een fanatiek liberaal en een Franstalig uithangbord gebruikte. Uiteindelijk viel de keuze op Hotel Van Cleef op de Lierseweg, mogelijk op aanraden van collega Jef Laureys.
De officiële oprichting in Herentals
De bijeenkomst van 11 november 1934 werd de officiële stichtingsvergadering van de Vereniging van Kempische Schrijvers. Ernest Claes leidde de vergadering, Juul Grietens werd benoemd tot voorzitter en Remi Sterkens tot secretaris. De vereniging zou uitgroeien tot een belangrijke culturele stem voor de Kempen, met als fundament het geloof in de kracht van streekgebonden literatuur.
Publicaties
